Vojvodina ima bogatu prošlost koja datira čak iz praistorije, a o tome gde su i kako živeli ljudi u tom periodu priča nam izumitelj i istoričar Veljko Milković, koji je i sam izumeo solarnu eko kuću ( solarna zemunca) koju su kako kaže mnogi osporavali, misleći da se živi pod zemljom. Zato se Milković pita, odnosno pita sve one koji žive u zgradama, od čega su pravljeni plafoni i da li znaju da i oni na neki način žive pod prerađenom zemljom, a što su na višem spratu, slojevi te zemlje su sve veći i veći.
Milkovič kaže, da je Vojvodina bogata velikim brojem arheoloških lokaliteta počevši od Novog Sada, preko Beočina, Čerevića, Rakovca, pa do Neština, Sviloša i još nekih naselja.
Iskopavanja na terenu banatskog mesta Novo Miloševo su bila zanimljiva, jer je pronađeno preko pedeset lokaliteta iz različitih vremenskih perioda, od praistorije tj. neolita, do kasnog srednjeg veka. Ovakva brojnost vezana je za nekadašnje meandriranje Tise, čija je stara obala bila na podrčju lokaliteta koji se nižu jedan do drugog, odnosno koji su pratili nekadašnju obalu i rukavce reke - kaže Milković.
Najstariji nalazi pripadaju starčevačkoj kulturi, odnosno našem starom neolitu, naselju od oko 5000. godina pre naše ere, koje je, kako je to tipično za pomenutu kulturu, bilo tik uz vodu.
Danas je obala Dunava dalje no kako to pokazuju i stare austrijske mape do XVIII veka, teren je nekada bio ritski, a Dunav je tu meandrirao, stvarajući brojne rukavce. Pronađen je jedan stambeni objekat, kuća sa tzv. krovom na dve vode, ukopana poput zemunica, keramički predmeti, kosti.
Na nekoliko lokaliteta su nađeni tragovi ranog i srednjeg bronzanog doba, dakle iz perioda od 1800. do 1200. godine pre naše ere.
Na lokalitetu ’’Pesak’’ kod Prigrevice su otkrivena dva stambena objekta i pokretni materijal iz X i XI veka.
Osim lokaliteta starčevačke kulture, ostala četiri su tzv. horizontalne stratifikacije, odnosno primetni su i tragovi nekih drugih kultura. Milković napominje da se u Vojvodini nađu i stambeni objekti iz X i XI veka, jer su oni na našim terenima retki; uglavnom preovlađuju nekropole iz tog perioda.
Kada se pogledaju stambeni objekti na ovim lokalitetima može se zaključiti da je tokom više milenijuma, od 5000. godine pre naše ere pa do XVIII veka, za ove terene osoben isti tip stanovanja: to su poluukopane kuće, zemunice tri sa tri metra, ili tri sa dva metra. Gotovo sve životne delatnosti su se odvijale ispred ili oko kuće, što potvrđuju i otkriveni ekonomski objekti, ili trapovi koji su preteča današnjih frižidera. Istovremeno, veoma je bilo važno graditi naselja u blizini reka, vode, jer je to značilo opstanak i bolju egzistenciju. Ne samo da je reka davala ribu, da su tu bile barske ptice, nego su nekada i dunavske školjke bile jestive - zaključi je Milković.
Milkovič kaže, da je Vojvodina bogata velikim brojem arheoloških lokaliteta počevši od Novog Sada, preko Beočina, Čerevića, Rakovca, pa do Neština, Sviloša i još nekih naselja.
Iskopavanja na terenu banatskog mesta Novo Miloševo su bila zanimljiva, jer je pronađeno preko pedeset lokaliteta iz različitih vremenskih perioda, od praistorije tj. neolita, do kasnog srednjeg veka. Ovakva brojnost vezana je za nekadašnje meandriranje Tise, čija je stara obala bila na podrčju lokaliteta koji se nižu jedan do drugog, odnosno koji su pratili nekadašnju obalu i rukavce reke - kaže Milković.
Najstariji nalazi pripadaju starčevačkoj kulturi, odnosno našem starom neolitu, naselju od oko 5000. godina pre naše ere, koje je, kako je to tipično za pomenutu kulturu, bilo tik uz vodu.
Danas je obala Dunava dalje no kako to pokazuju i stare austrijske mape do XVIII veka, teren je nekada bio ritski, a Dunav je tu meandrirao, stvarajući brojne rukavce. Pronađen je jedan stambeni objekat, kuća sa tzv. krovom na dve vode, ukopana poput zemunica, keramički predmeti, kosti.
Na nekoliko lokaliteta su nađeni tragovi ranog i srednjeg bronzanog doba, dakle iz perioda od 1800. do 1200. godine pre naše ere.
Na lokalitetu ’’Pesak’’ kod Prigrevice su otkrivena dva stambena objekta i pokretni materijal iz X i XI veka.
Osim lokaliteta starčevačke kulture, ostala četiri su tzv. horizontalne stratifikacije, odnosno primetni su i tragovi nekih drugih kultura. Milković napominje da se u Vojvodini nađu i stambeni objekti iz X i XI veka, jer su oni na našim terenima retki; uglavnom preovlađuju nekropole iz tog perioda.
Kada se pogledaju stambeni objekti na ovim lokalitetima može se zaključiti da je tokom više milenijuma, od 5000. godine pre naše ere pa do XVIII veka, za ove terene osoben isti tip stanovanja: to su poluukopane kuće, zemunice tri sa tri metra, ili tri sa dva metra. Gotovo sve životne delatnosti su se odvijale ispred ili oko kuće, što potvrđuju i otkriveni ekonomski objekti, ili trapovi koji su preteča današnjih frižidera. Istovremeno, veoma je bilo važno graditi naselja u blizini reka, vode, jer je to značilo opstanak i bolju egzistenciju. Ne samo da je reka davala ribu, da su tu bile barske ptice, nego su nekada i dunavske školjke bile jestive - zaključi je Milković.
Коментари
Постави коментар